Als Poema Uil ziet, waagt hij de sprong.
Krachtig en soepel landt hij voor haar aangezicht
en voelt hij hoe zij haar ogen op hem richt.
Met een pure onbevooroordeelde blik,
kijkt Uil als het ware dwars door hem heen
en Poema weet, ik ben niet langer alleen.
‘Ik voel het vuur dat door jouw aderen stroomt,’ zegt Uil,
‘jouw levenskracht die je met mij wilt delen.
Hoe je mij kunt leren mijn dromen na te jagen,
om moedig te zijn en mijzelf uit te dagen.’
‘Jouw stille wateren hebben diepe gronden,’ zegt Poema,
‘waarmee je mij met liefde zult omringen.
Zodat jouw wijsheid in mij kan varen,
mij spiegelt en behoedt voor grote gevaren.’
‘Samen zijn we als een vurige zee,’ zegt Uil,
‘met eb en vloed en prachtige golven.’
‘Ja,’ zegt Poema, ‘wij zijn oneindig schitterend en vrij,
met volop ruimte voor nog wat golfjes erbij.’
Een voor een komen er drie golfjes aan land.
Elk brengen ze een eigen dynamiek met zich mee.
Als dappere olifantjes met slurfjes vol leven,
hebben ze Poema en Uil het allermooiste gegeven.
Nu al 15 jaar met elkaar verbonden, Poema en Uil.
Een groeiende verbintenis vol van beloftes,
waarbij de een de ander in z’n waarde laat,
met de liefde voor elkaar als rode draad.
Deze 'liefdessteen' met afgestemde tekst maakte ik in opdracht ter gelegenheid van een 15-jarig huwelijk.
Ook interesse in een gelegenheidssteen? Neem dan even contact met me op.
Reactie plaatsen
Reacties