WILDE BLOEMEN (1): SNEEUWKLOKJE en HOOP
Toen ik vorige jaar allerlei bloemen mocht verzamelen en drogen, wist ik dat ik hun boodschap zou gaan uitdragen. In de vorm van verhalen, zo blijkt. Verhalen vol magie, waarin de natuur en de natuurwezens een hoofdrol spelen.
Het eerste verhaal gaat over Sneeuwklokje. Zij is ‘de eerste’. De eerste die ontwaakt. Het bloemetje werkt zich dwars door het donker de aarde uit en spiegelt met haar sneeuwwitte blaadjes vol van licht een puur nieuw begin.
Hier een stukje uit het verhaal, waarin Muis de trillingen van Sneeuwklokje opvangt, weet dat ze op zoek mag gaan naar ‘de eerste’ en Sneeuwklokje net heeft ontdekt:
-----------------------------------------------------------------
Voor haar, enigszins verstopt tussen een hoopje bladeren, prijkt de eerste. Het melkwitte klokje op de blauwgroene stengel lacht haar toe. Het bloemetje oogt nog kwetsbaar en de aanblik ervan roept een gevoel van tederheid op bij Muis. Heel voorzichtig gaat ze ernaast zitten en brengt haar kopje zo dichtbij als mogelijk is. Dan fluistert ze: ‘Dag Sneeuwklokje, ik ben er weer.’
Muis weet uit eerdere ontmoetingen dat Sneeuwklokje bezield wordt door feeërieke natuurwezentjes en dat deze liefdevolle elfjes ervoor zorgen dat Sneeuwklokje kan groeien en openbloeien.
‘Je hebt ons weer gevonden,’ zeggen de elfjes verheugd. ‘Jij bent een meesterspeurder, Muis!’
‘Nou, het begint bij jullie,’ piept Muis op haar beurt. ‘Want jullie laten het klokje klingelen en dit brengt van alles in beweging. Niet alleen in mij, maar ook in anderen.’
Eén van de elfjes richt zich op, waarbij haar vleugeltjes die beschermend over een sneeuwwit blad geslagen waren, openslaan. Ze doen Muis denken aan de vleugels van een libelle, net zo glinsterend en rijk geaderd.
Muis hoort het elfje zeggen: ‘Doordat wij de blaadjes van het klokje in beweging brengen, wordt er in de kern iets wakker gekust. Het is nog pril en het hoeft nog niet naar buiten, maar de trilling maakt duidelijk dat het er is.’
‘Voor mij voelt het als een kietelend verlangen,’ piept Muis.
‘Ja,’ zegt het elfje, ‘het is als een verlangen dat zich vanuit diepe rust langzaam uitrekt en daarmee de hoop brengt op iets nieuws. Door bij dit verlangen te blijven, voelt het zich erkend en plant het zich als een zaadje in je binnenste.’
‘Mmm,’ piept Muis, ‘en dan groeit het uit tot iets moois.’
‘Als jij dit nieuwe pure in jezelf koestert gebeurt dat zeker,’ zegt het elfje. Hoop doet leven en geeft dat wat kwetsbaar is kracht. De kracht om boven zichzelf uit te stijgen, net zoals Sneeuwklokje dat doet.’
(fragment uit: ‘Hoop’ | verhaal uit ‘Bloem-en-Kracht’ | alle rechten voorbehouden)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nu nog een magische illustratie maken, met Sneeuwklokje, Muis, een aardmannetje en Mier.
Wordt vervolgd.
Marloes
Reactie plaatsen
Reacties